Psalm 102 toegevoegd
Geschreven op
De Nieuwe Psalmberijming heeft Psalm 102 afgerond en toegevoegd op de website
Een vast geloof in Gods werkzaamheid in het menselijk leven dwingt de schrijver tot de pijnlijke conclusie dat zijn dodelijke ziekte door JHWH zelf veroorzaakt is (vs.24). Een pijnlijk gevolg is dat de vijanden misbruik maken van zijn zwakte (vs.9), dat hij het herstel van zijn stad niet ziet en er slechts onmachtig voor kan pleiten (vs.13-22). Door deze klemtonen is de psalmist mogelijk een Judese koning ten tijde van onderdrukking.
Het Joodse volk heeft in de loop der eeuwen deze woorden vaak aangehaald vanuit het diepe verlangen om terug te keren naar Jeruzalem en de stad te herbouwen (vgl. Ps. 137).
Het opschrift stelt dat dit gebed een bede is van een lijder in nood. Dit is als handreiking bedoeld: een gebed dat kan dienen in elke vergelijkbare situatie. Zo roept deze psalm op om zich in een gebed, hoe dringend ook, niet alleen op de eigen nood te concentreren. Corrie ten Boom vertelt in haar autobiografie De Schuilplaats hoe zij met enkele andere medewerkers in het concentratiekamp de gelegenheid had om tijdens het werken samen te bidden. Ze vertelt dat hun gebeden, hoewel er onvoorstelbaar veel leed was, veel verder reikten dan de kamphekken. Ze bad voor overheden, landen, zelfs Duitse militairen. Wie zich niet blind staart op de eigen zorgen, hoe ernstig die ook zijn, doet bovendien recht aan de verzen 12-14, die het fundamentele verschil blootleggen tussen Gods eeuwigheid en menselijke vergankelijkheid. Hoe het ons immers ook vergaat met ons gebed om hulp, voor ons zelf, een volk of onze stad, onze levenstijd is beperkt, maar Gods tijd is eeuwig en zijn bekendheid overstijgt generaties. Tussen die twee tijdsrekeningen zit ‘de tijd’ om hulp te verwachten en zelf ook in actie te komen. (bron: Studiebijbel).
Lees hier de berijming van Psalm 102
